Το Ε9, η κρίση και οι πωλήσεις "φιλέτων"

Μία μικρή δευτερεύουσα πρόταση σε ένα ρεπορτάζ ημερήσιας εφημερίδας για την παράταση υποβολής του Ε9 περιέγραψε με τον καλύτερο τρόπο την πραγματική εικόνα της αγοράς ακινήτων στη χώρα μας. Ο συντάκτης του ρεπορτάζ  ούτε λίγο ούτε πολύ έγραψε ότι ο αρμόδιος γενικός γραμματέας ζήτησε την άδεια της τρόικα για την παράταση της υποβολής του από τους φορολογούμενους. Αν λοιπόν για μία απλή γραφειοκρατική υποχρέωση ένας δημόσιος λειτουργός πρέπει να ζητήσει την άδεια των τροϊκανών τότε ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του στην ελληνική πολιτεία; Και όχι μόνο του συγκεκριμένου , αλλά και των υπουργών ακόμα και των ηγετών της Κυβέρνησης. Αν αληθεύει η πληροφορία για την ανάγκη έγκρισης από τους δανειστές για μία τόσο απλή υπόθεση όσο είναι η παράταση της υποβολής της λίστας με τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων τότε το περίφημο ερώτημα που είχε θέσει ο μακαρίτης Καραμανλής δηλαδή : "ποιος κυβερνά αυτό το τόπο;" είναι όχι μόνο επίκαιρο αλλά και επιβεβλημένο. Αν οι δανειστές αποφασίζουν για την παράταση του Ε9 τότε δεν μιλάμε για ένα κυρίαρχο κράτος αλλά για ένα σύγχρονο προτεκτοράτο στην Ευρώπη, που ο ρόλος του στο παγκόσμιο γεωπολιτικό παιγνίδι δεν εξαρτάται από τις δημοκρατικά εκλεγμένες ηγεσίες του αλλά από κάποιους άλλους οι οποίοι σίγουρα δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των 10.000.000 ψυχών που κατοικούν σε αυτό το τόπο. Από την άποψη αυτή η μεγάλη κατρακύλα της αγοράς ακινήτων αποκτά νέες διαστάσεις. Η εκποίηση δημόσιας γης σε φημισμένους τουριστικούς προορισμούς , οι πλειστηριασμοί , η εκποίηση ακινήτων σε μεγάλα αστικά κέντρα με ιστορικό και τουριστικό ενδιαφέρον παύει πλέον να είναι μία έκφανση της σχέσης δανειστή-οφειλέτη. Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο : ουσιαστικά καθορίζει την μόνιμη παρουσία εκπροσώπων των δανειστών στο τόπο και το νέο ρόλο που του επιφυλάσσουν στην Ευρώπη του επομένου αιώνα. Δηλαδή η εκποίηση δημόσιας ακίνητης περιουσίας δεν είναι απλώς ένα θέμα που συνδέεται με την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους αλλά είναι το πρώτο βήμα για την μετατροπή του τόπου σε "Ταϊλάνδη της Ευρώπης". Και αυτό φυσικά, θα επηρεάσει την ζωή των παιδιών μας και των εγγονιών μας. Φυσικά, αν οι ηγεσίες αποδέχονται το ρόλο τους ως τοποτηρητές των δανειστών , τότε σίγουρα δεν είναι ούτε ικανές αλλά ούτε και διατεθειμένες να πουν το μεγάλο ΟΧΙ.